Можда некад у живот ќе напишу некоју књигу на кумановски дијалект за цел свет

Жиле Т-Ghost (Подземан ефект, Герила)

Сас Жику смо биле комшие још пред у комшилук да постоив зграде у наш дел на булевар „Октомвриска револуција“ (иначе, хронотоп т.е. место куде се одвива голем дел од дејства у његови песме). Ч`к се и знаемо још к`д моја улица беше калдрма сас све дол – туј смо чољкале колена и туј смо играле соде (и на ќар, и на заебанцију). Не смо имале много заеднички ствари у ток на године, иако смо раснале у непосредну близину, али смо си имале разбирачку за различност на интереси и васпитања. Наравно, суседски риспект си га имамо одувек и мислу дека ќе си га имамо заувек. Муабетчево му га имам направено због тој што стварно ме занимаше куде га снема задњи неколко године – и од наши улице/сокаци, али и од бине и наступачки места. Епа, како што дозна ја, такој – знајте и ви.

Здраво, Жико, стара мала. Кажи ми ти коју покану ми, како OCB екипа (Old Church boys – дечки од куде Стару цркву), да пратимо за добредошлицу на кумановски плоштад у ов’ј петак вечер?
Па, може да се прати покана како што и наслов кажуе  – Art Attack . Напада уметност у петак и суботу на плоштад, и победа на уметници, коначно на некоју прославу што гу организира град Куманово да решив да соберев локални уметници, а не некои селски српски певачи што ќе дојдев туј ќе испоев сат-два и ќе земев од наш буџет 20-30 иљаде евра и „чао, довиѓења”, а место културна градска забава да е, оно: селски собор. Још шатори да раз’пнев и клупе да испостаив и да мислиш дека си у Тромеѓу, а не у центар на плоштад. Такој да: дојдите да прославимо 500 године Куманово с’с кумановски артисти, и победу на уметност!

Дејство на две твои рано-рани песме се одвива у четвртак. Оно, едната се и вика “Ед’н четвртак”, а друга е б`ш у датум 12-ти (“Летња џоинт шетња”) – исто к`о пред ов`ј петак 13-ти к`д ќе наступате. У постаруту песму искажуеш летњи психоделие и халуцинацие, у поновуту приповедаш за малтретиражу од цајкани. Што сакаш да се издеси вечерто на наступ, за да биде вредно да се преточи у стихови?
Не сам запазија дека и двете се дешавале у четвртак – за “Ед’н четвртак” знаеше, ама за “Џоинт Шетњу” не ми текна 😀 Па, сакам нешто убаво да се деси, на пример – дојдев много људи и биде убава атмосфера, има убава енергија, публика ни ги пое песме како да смо Здравко Чолиќ, хахахахаха .

Како га одржуеш дах на твој кумановски дух, имајќи у обзир дека не само што не живиш блиско до Октомвриску, него си и надвор од Куманово? Какво ти е свакодневље?
Па, кумановски дух га носу свугде куде и да иду и куде и да живу, такој да још увек цепам на кумановски дијалект. На социјални мреже се допишују на КУ с’с свакога – нормално, с’с свакога од Македонију што е. Жена ми знае кумановски перфект, значи и по дома збору кумановски, такој да носу га свугде Куманово. Некој од Скопје или од друг град од Македонију к’д ќе ме праша: “Aбе, з’што се пресели од Куманово? Лошо ли е? Нема ли работа?”, викам: “Не, бе, него дека много нé има, па се ширимо, јутре ќе ни текне да прогласимо независност на Куманово, и на обележување наша територија ќе биде свугде куде што су кумановци, значи Куманово до Токијо!” 😀
Иначе, свакодневие ми е много по-различно од тој у КУ к’д сам живеjа. Tамо [у Куманово] свак д’н се собирасмо, дремесмо с’с другари на слубичке, дувасмо, сви без работу (само с’с црни работе), с’с другари од Герилу си се собирасмо по подруми, запивање, пиркање, пробе правење, добри дружбе, али некако осеќаше дека ми треба промена и тој озбиљна, и се пресели.
Работу како фриленсер. Од сабајле к’д е добро време увек бирам прво да отиду на кафицу, и да се прошетам да га фату убаво време, па к’д ке дојду дома т’г да работу, тој е убавина на фриленсерство – слобода! Фаќам к’д има добри свирке (нешто Џез Фестивал, Блуз), иду често у театар, у кино, културни манифестације “знаш ме – знам те”, свакодневно се едуцирам, увек гледам и сам отворен да научу нешто ново корисно, уживам и сам благодаран за свак д’н.

Имаш ли спреман одговор за могуќи приговори дека те усисала машина, сас тој што си биднат графички дизајнер? Дозволија ли би ќутачи и гледачи од страну да ти било што примрсив за твој начин на терање работу? Дали осеќаш дека си се откажаја од борбеност за оправљање на работе?
Хахаха, јако прашање. Па, како прво, стварно не би докажуваја на некога дали е у право или не, не би улазаја у такву дебату ич. Што имам ја од тој да убедују некога? Да ми каже: “Eј, да у праву си.” ? И – што? Ништо. Ако каже некој такој – ОК, брат, такој си е, у праву си :D.  A графички дизајн га засака з’што и тој е некој вид уметност и е креативна работа, и тамо ствараш нешто од нулу и можеш да се искажуеш визуелно, уживам у тој.
А за борење на оправљање на работе никад не сам бија, бар ја не сам се доживуваја такој, ја сам само кажуваја што ми се дешава на мене, мое свакодневие, за околину  што ме опкружуе . Значи: моја перспектива – работе су увек такој како што треба да бидев, битно е од коју перспективу ќе ги гледаш.

Омот на албум на Подземан ефект “Извештај од Октомвриску” (издаден 2010-ту) га прикажуе маалско кошаркашко теренче без авта сас гараже пред да се претворив у кафане. У меѓувреме – рипна број на кладионице и аптеке, комшиски дуќанчиња се испозатворива на рачун на супермаркети, улице су све – само пешачки не. Што мислиш за овија и овакви промене на наш град?
Па, тој е тачно, дека од туј слику која е од пред 10 године, до с’га се доста променија изглед  на Октомвриску и општо на други мале, а ја што мислу за тој… Па, мислу дека нема никак’в урбанистички план, дека зграде никнуев како пеќурке, гради кој стигне, дрва се сечев, слабо зеленило, затој сваку есен и зиму смо едни од најзагадени градови у Европу (па и свет), али тој мислу дека затој што с’с године по администрације се убацуваја нестручан кадар, с’с партиски књишке, и тој се само наставља и добиваш га резултат д’н’ска што е.

Може ли да се очекуе нешто ново ускоро од тебе? Дали си помислија свои лирички вештине да ги скоцкаш у епички шкработине, у облик на нешто књижевно, или остануеш свој на свое сас својствену појавност сас глас, стас и став?
Па, за нешто ново соло од мене – слабо, у брзо време. А с’с Герилци имамо некој материјал што треба да га испоснимамо и да га избацимо, па ќе видимо, а за нешто книжевно не сам размислуваја. Можда некад у живот ќе напишу некоју књигу на кумановски дијалект за цел свет 😛 😀