Се чини дека вљубувањето е најчистата енергија која оваа претстава ја води многу компактно и многу моќно. Николас Хајтнер одлично ја предвидел силата на вљубувањето и таа сила ја оставил како сокриената маѓична констелација врз која стојат темелите на оваа одлична претстава. Визуелниот момент е ингениозно решен преку сцената која во најголем дел се одвива вертикално преку креветите кои се креваат и се спуштаат, преку зелените платформи кои се спојуваат и повторно се одделуваат меѓу кои убликата може да биде заедно со актерите, чудна и разиграна сцена креирана од Бани Кристи, на која совршено добро одговараат и разиграните по бои костими на Кристина Канингем. Кога сме веќе кај разиграноста, одличната музика која изобилува и со многу интересни ефекти е онаа на Грант Олдинг кој потпишал доста театарски претстави за НТ Лондон.
„Сонот на летната ноќ“ на Николас Хајтнер ја доградува кулата на разбирање и толеранција, на љубовта и среќата во една констелација во која тајната состојка на љубовта секогаш лежи во почитта и разбирањето. Токму затоа сметам дека она што Брук го започнал пред точно педесет години, со оваа претстава Хајтнер на некој начин го продолжил и го дооформил.